Wij zaten samen , zwijgend
mijn lieve moeder en ik.
Bij elk klokgetik
kwam haar stervensuur,
nader en nader.

Maar toen ik haar zacht
naar het bed geleidde,
wist ik
hoe een Engel, zingend
aanschreed achter ons beide.

Want moedig had mijn moeder,
in mijn handen afstand van

Trots en wenend ben ik
van haar heengegaan.

M. Gijsen