Met diepe droefheid neem ik afscheid van een bijzondere vriend en collega.
Fabrice zal voor altijd herinnerd blijven als een warme, oprechte en gepassioneerde violist — een man met een groot hart en een unieke glimlach.
Hij bracht licht, humor en menselijkheid in elk moment, en droeg zijn pijn met moed en waardigheid.
De gesprekken over het leven en de muziek, de gedeelde passie die we hadden voor gypsy jazz, het uitwisselen van opnames van onze favoriete uitvoeringen, zijn eerlijkheid en zijn scherpe blik — ze blijven me altijd bij.
Het was zo mooi te zien hoe hij het geluk vond bij Ine, bezegeld met hun huwelijk drie jaar geleden.
Samen straalden ze warmte, rust en liefde uit — een rustpunt na alles wat hij had meegemaakt.
We deelden ook een diepe liefde voor violen en vioolbouw.
Via hem ontstond het contact met Marco, de bouwer die dankzij Fabrice mijn barokviool maakte — iets wat ik altijd met hem zal blijven verbinden.
En ik zie hem nog vertrekken na de repetities en voorstellingen, in zijn motorpak, met diezelfde kracht en vrijheid waarmee hij ook in het leven stond.
Mogen de mooie herinneringen aan zijn liefde, zijn vriendschap en zijn muziek een bron van kracht zijn.
Veel sterkte aan Ine, aan de familie en aan iedereen die hem van dichtbij heeft gekend.
Een vriend, een collega, een broer in muziek.
Onvervangbaar.
Rust zacht, lieve Fabrice. 🎻