Beste Nigna en kinderen,
Geschrokken en ongeloof tot ik de rouwbrief zojuist vond. Woorden schieten te kort.
Ik kan je Nigna enkel een luisterend oor aanbieden, mijn innige deelneming en veel sterkte wensen.
Neem gerust contact met me op als het voor je kan,
Liefs, Diane

A’guidhe soraidh slàn leat dhan an taobh ud thall, a charaid chaoimh…
C&K

Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Sarah.

Dag, Nacht Edwin,

Het licht ontglipt,

in de schaduw van je leven blijven je stralen leven. Het zal mij blijven kneden in de vormen voor wie het moge beleven. Wat nog mag komen vindt ook zijn oorsprong in jouw bestaan. En in retrospectieve, dat is zo mooi geweest.

Bedankt.

In wezen was je er voor mij als een klankbord waar veel wijsheden mijn wegen mee bepaalde. Uniek aanwezig, soms heel dicht, soms heel ver en ook nooit weg.
Jij was en bent een levensvriend. Geen ander kende mijn stappen beter, geen ander kon het begrijpen wanneer de kwesties buitenmenselijke proporties aannamen. Je was steeds dat luisterend oor, observerend, modellerend, adviserend, ontwakend. Mijn visie, perspectief of mijn kijk op dingen nam je graag op, kon het plaatsen en brachten met onze conversaties tot unieke nieuwe exponentiele visies. Deze zal ik missen. Deze en zoveel meer.

Thanks.

Dat ik je mocht kennen, beleven. En deze gaat ver, heel ver tot in de begin jaren van mijn leven.
Ergens wanneer de jazz club een disco werd, je mijn eerste job gaf. Ergens waar de Kunst een onmogelijke vracht werd, of prikkelend in de verwerking, je beroerde zelf ministers, kunstkenners en Kunstenaars. Wanneer je kinderen opgroeide, hun school een beleving werd, de wereld rondom veranderde, je was als een rots in de branding. Die rots werpt een eeuwig mooie schaduw.

Danke sehr,

Wim.

Toen ik nog ouder in Hibernia was, heb ik jaren lang samen met Edwin de decors verzorgd voor het toneel. Daardoor hadden wij toen een uitstekend contact. Edwin was de man van de ideeën, de driedimensionale poot en alles wat met techniek had te maken. de oppervlaktes waren mijn ding.
De samenwerking ging geweldig goed en ik was verbluft over Edwin’s kennis en belezenheid die bij de break met een koffie tot uiting kwam.
Ik kan niet meer alles voor de geest halen wat we als decors hebben opgebouwd.
Maar het regenachtige (!) Venetië blijft misschien wel de meest indringende herinnering. En de toenmalige Shylock is nadien naar Hibernia teruggekeerd!
Ik heb de laatste jaren geen contact met hem gehad maar nog veel aan Edwin gedacht met liefde en bewondering.

Lieve Edwin,
We sluiten jou in ons hart als de eeuwige equilibrist. We missen je nu al voor de openhartige gesprekken over kunst en de markt die haar eigenheid ontvreemdde. Ook je inspirerende visie op een wereld in beweging zal ons niet loslaten. Rust in vrede in een eerlijke, nieuwe wereld.
Guy en Sabine

Lieve Edwin, dierbare vriend sinds de herfst van 2013, wat zul je worden gemist! Onze bijna wekelijkse koffietjes bij Jens Oris, in de Revista of Cross Roast en al onze eindeloze gesprekken, een lekker glas bij tijd en wijlen, ons bijna dagelijkse mailverkeer over de grote wereldvraagstukken van onze tijd en de Schaduwen van Morgen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik je al die jaren mocht kennen, naar je mocht luisteren. Dat we samen tentoonstellingen bezochten in Amsterdam en Antwerpen. De lange avonden bij Chris & Krisje. We waren het soms oneens over bijzaken maar over de grote lijnen deelden we meestal dezelfde mening.
Dat je er nu plots niet meer bent was niet afgesproken! Je stuurde me de ochtend van 11 oktober nog een mailtje. En vrijdagvoormiddag 7 oktober dronken we voor het laatst koffie samen.
Via deze weg wens ik allen die Edwin een warm hart toedroegen heel veel sterkte en troost. We zullen je ontzettend missen!
Koen